Τα απορρίμματα μιας σύγχρονης κοινωνίας περιλαμβάνουν υλικά όπως λάδια μηχανής, πλαστικά, μπαταρίες, νοσοκομειακά απόβλητα κτλ., τα οποία περιέχουν και τοξικές ουσίες για τον άνθρωπο. Θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα απορρίμματα αυτά με βάση την προέλευση τους. Έτσι διακρίνουμε τα οικιακά απορρίμματα, τα βιομηχανικά, αυτά που προέρχονται από αγροτικές δραστηριότητες, πυρηνικά απόβλητα, απόβλητα από μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, αλλά και τα αστικά από όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η απόρριψη σε παράνομες χωματερές, ρυπαίνουν εκτός από το έδαφος, το υπέδαφος, τον αέρα αλλά και τα υπόγεια νερά. Έτσι, πέρα από τη ρύπανση του εδάφους και αλλοίωση της σύστασής του δημιουργούνται και άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα. 

Ένα μέρος των απορριμμάτων αποικοδομείται κατευθείαν στο έδαφος. Αυτό οφείλεται στην ύπαρξη μυκήτων και βακτηρίων των οποίων τροφή αποτελούν νεκροί οργανισμοί ή νεκρά τμήματα οργανισμών. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να εξαφανίσει το πρόβλημα της ρύπανσης, ειδικά όταν πολλά απορρίμματα καταλήγουν σε ανεξέλεγκτους σκουπιδότοπους.

Για τη δραστική αντιμετώπιση του προβλήματος χρησιμοποιούνται σύγχρονες εγκαταστάσεις, οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, εν συντομία ως ΧΥΤΑ. Εκεί εφαρμόζονται μέθοδοι ανάκτησης πρώτων υλών, ταφής αυτών, παραγωγής ενέργειας, και τεχνικές ελαχιστοποίησης και βελτιστοποίησης τελικών απορριμμάτων. Η διαδικασία περιλαμβάνει αρχικά την υποδοχή των απορριμμάτων σε στεγανούς χώρους υποδοχής, στράγγιση αυτών, συλλογή των στραγγισμάτων και επεξεργασία αυτών έτσι ώστε να παραχθεί ακόμη και ηλεκτρική ενέργεια μέσω παραγωγής βιοαερίου. Τα απορρίμματα θάβονται καθημερινά σε στρώσεις και σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του ΧΥΤΑ, η οποία κυμαίνεται από 10-30 έτη. Μετά την οριστική διακοπή της λειτουργίας ενός ΧΥΤΑ ο χώρος καλύπτεται με χώμα, φυτεύεται, και έτσι γίνεται αποκατάσταση του περιβάλλοντος χώρου.