Το οξυγόνο έχει διάφορες εργαστηριακές παρασκευές. Μία από αυτές είναι η διάσπαση του νερού με ηλεκτρόλυση. Σε ειδική συσκευή που αποτελείται από δύο ανεστραμμένους σωλήνες προστίθενται νερό στο οποίο περιέχεται λίγο οξύ και στη συνέχεια εμβαπτίζονται δύο ηλεκτρόδια που είναι συνδεδεμένα με μπαταρία. Δύο αέρια είναι αυτά που προκύπτουν. Το αέριο που φουντώνει τη φλόγα του σπίρτου είναι το οξυγόνο. Το δεύτερο αέριο έχει διπλάσιο όγκο, δίνει χαρακτηριστικό κρότο αν πλησιάσουμε μια φλόγα και είναι το υδρογόνο.

Άλλη μια εργαστηριακή παρασκευή είναι η διάσπαση του υπεροξειδίου του υδρογόνου (H₂O₂), κατά την οποία παράγονται νερό και οξυγόνο και αποδίδεται με την παρακάτω εξίσωση:

Μεγάλες ποσότητες οξυγόνου παράγονται και βιομηχανικά από τον αέρα. Πραγματοποιείται υγροποίηση του αέρα μέσω συμπίεσης και ψύξης, το οξυγόνο διαχωρίζεται με απόσταξη και αποθηκεύεται μέσα σε χαλύβδινα δοχεία υπό πίεση (οβίδες).