Όταν το κερί ή η παραφίνη θερμαίνονται λιώνουν και μετατρέπονται από στερεά σε υγρά. Όμως, αν αφεθούν να κρυώσουν επανέρχονται στην αρχική στερεή τους κατάσταση. Το κερί και η παραφίνη απλά άλλαξαν φυσική κατάσταση χωρίς όμως να αλλάξει οι σύσταση και οι ιδιότητες τους.

Αν αναμίξουμε θείο και σίδηρο σε ένα δοχείο ακόμα και αν αποτελούνται από πολύ μικρά σωματίδια, είναι πολύ εύκολο με τη βοήθεια ενός μαγνήτη να διαχωριστεί ο σίδηρος από το θείο.

Αν μέσα σε ένα ποτήρι που έχει νερό ρίξουμε λίγο αλάτι, αυτό αρχικά θα βυθισθεί στον πάτο και με λίγη ανάμειξη φαίνεται να εξαφανίζεται. Όμως δε χάνεται στην πραγματικότητα, καθώς αν εξατμιστεί το νερό με θέρμανση, το αλάτι θα εμφανιστεί ξανά στον πάτο του ποτηριού. Με αυτό τον τρόπο απομονώνεται το θαλασσινό αλάτι από το νερό της θάλασσας.

Σε όλα τα παραπάνω φαινόμενα, ενώ μεταβάλλεται η φυσική κατάσταση, το σχήμα και το μέγεθος των ουσιών, ενώ αυτές αναμιγνύονται ή διαλύονται, η χημική τους σύσταση δεν αλλάζει και δεν δημιουργούνται νέες ουσίες. Τα φαινόμενα που δεν οδηγούν στον σχηματισμό νέων ουσιών ονομάζονται, φυσικά φαινόμενα. Τέτοια φαινόμενα είναι, το σπάσιμο ενός γυάλινου ποτηριού, η πήξη του νερού και η τήξη του πάγου ή τα κύματα της θάλασσας.

Αντίθετα, όταν βάλουμε φωτιά σε ένα κομμάτι χαρτιού αυτό μαυρίζει και μετατρέπεται σε στάχτη ενώ παράλληλα παράγεται καπνός (διοξείδιο του άνθρακα). Το ίδιο συμβαίνει και όταν σκουριάζει ένα σιδερένιο αντικείμενο καθώς το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα ενώνεται με το σίδηρο και σχηματίζει σκουριά (οξείδιο του σιδηρού).

Το χαρτί και ο σίδηρος χάνουν την αρχική σύσταση και τις ιδιότητες τους και μετατρέπονται σε κάτι καινούριο με άλλες ιδιότητες όπως το διαφορετικό χρώμα.  Μεταβολές όπως αυτές, που οδηγούν στον σχηματισμό νέων ουσιών, ονομάζονται χημικά φαινόμενα. Άλλα παραδείγματα χημικών φαινομένων από την καθημερινή ζωή, είναι το ξίνισμα του κρασιού και το κιτρίνισμα των φύλλων το φθινόπωρο.