Παρασκευή και χημικές ιδιότητες του διοξειδίου του άνθρακα
Μία από τις συχνότερες εργαστηριακές παρασκευές του διοξειδίου του άνθρακα είναι η αντίδραση ανθρακικών ή όξινων ανθρακικών αλάτων με οξέα.
Αν ρίξουμε ξίδι σε μαγειρική σόδα, τότε θα παρατηρήσουμε ότι γίνεται χημική αντίδραση κατά την οποία παράγονται φυσαλίδες και υδατικό διάλυμα. Το ξύδι περιέχει οξικό οξύ (CH3COOH) και η μαγειρική σόδα είναι το όξινο ανθρακικό νάτριο (NaHCO3), τα οποία αντιδρούν σε υδατικό διάλυμα παράγοντας οξικό νάτριο (CH3COONa) και απελευθερώνοντας αέριο διοξείδιο του άνθρακα (CO2).
Αν σε μια φιάλη βάλουμε κομμάτια μαρμάρου με ξίδι θα παρατηρήσουμε την έκλυση ενός αερίου, το οποίο παράγεται σύμφωνα με την παρακάτω αντίδραση:
CaCO3 + 2CH3COOH → (CH3COO)2Ca + CO2 + H2O
Αν το αέριο (CO2) διοχετευθεί σε ποτήρι που περιέχει ασβεστόνερο προκαλείται ένα θόλωμα. Το θόλωμα αυτό του ασβεστόνερου οφείλεται στην αντίδραση του διοξειδίου του άνθρακα με το υδροξείδιο του ασβεστίου: CO2(g) + Ca(ΟΗ)2(aq) → CaCO3(s) +H2O(l)
Άλλη μια χαρακτηριστική παρασκευή του αποτελεί βεβαίως η καύση του άνθρακα, όπως περιγράφεται παρακάτω:
C(s) + O2(g) → CO2(g)
αλλά και η αντίδραση του ανθρακικού ασβεστίου με υδροχλωρικό οξύ:
CaCO3(s) + 2HCl(aq) → CaCl2 (aq) + H2O(l) + CO2(g)
Πρόκειται για ένα αδρανές αέριο που δε καίγεται. Μάλιστα, έχει την ιδιότητα να μη συντηρεί τις καύσεις, κάτι που παρατηρούμε όταν πλησιάζουμε ένα αντικείμενο που φλέγεται σε χώρο με διοξείδιο του άνθρακα και η φωτιά σβήνει.
