Η μεγαλύτερη ομάδα συνθετικών προϊόντων που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή είναι τα πολυμερή.

Με τον όρο πολυμερές χαρακτηρίζουμε ένα πολύ μεγάλο μόριο, δηλαδή ένα μακρομόριο, που σχηματίζεται από επαναλαμβανόμενες συνενώσεις πολλών μικρών μορίων, τα μονομερή. Στην περίπτωση που τα μονομερή που ενώνονται είναι ίδια, προκύπτουν πολυμερή του τύπου -Α-Α-Α-Α-Α-. Σε διαφορετική περίπτωση, προκύπτουν πολυμερή της μορφής -Α-Β-Α-Β-Α-. Η χημική αυτή αντίδραση καλείται πολυμερισμός.

Αντίδραση πολυμερισμού του αιθενίου.

Μοριακό μοντέλο απλοποιημένης δομής πολυαιθυλενίου (PE) που προέκυψε από τον πολυμερισμό 8 μορίων αιθενίου.

Πολλοί ακόρεστοι υδρογονάνθρακες δίνουν, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, πολυμερή. Ένα από τα πλέον γνωστά, είναι το πολυαιθένιο ή πολυαιθυλένιο (PE), που προκύπτει από πολυμερισμό του αιθενίου σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Είναι λευκό ή διαφανές και μαλακό.

Τα μπουκάλια του εμφιαλωμένου νερού αποτελούνται από το πολυμερές τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο ή PET, το οποίο ανήκει στην ομάδα των πολυεστέρων και προκύπτει από τον πολυμερισμό δύο διαφορετικών μορίων: ενός οξέος  (τερεφθαλικό οξύ) και μιας αλκοόλης (1,2-αιθανοδιόλη).

Ένα άλλο σημαντικό πολυμερές είναι αυτό που προκύπτει από τον πολυμερισμό ενός υδρογονάνθρακα, του βινυλοχλωριδίου. Το βινυλοχλωρίδιο ή χλωραιθένιο προέρχεται από το αιθένιο, αν αντικαταστήσουμε ένα υδρογόνο από ένα χλώριο. Το πολυμερές που προκύπτει είναι το πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC). Είναι διαφανές και σκληρό και με αυτό κατασκευάζονται τα μπουκάλια των αναψυκτικών, αλλά και υδραυλικοί σωλήνες.

To PET, το PVC και άλλα πολυμερή σαν το πολυστυρένιο (PS), και το πολυϊσοπρένιο (PI), είναι απλά πολυμερή. Σε αυτά προστίθενται διάφορες ουσίες για να βελτιωθούν οι ιδιότητές τους, όπως είναι η ελαστικότητα, η αντοχή στη θερμότητα, η θραύση κλπ. Με αυτό τον τρόπο προκύπτουν τα πλαστικά. Παραδείγματα πλαστικών είναι το νάυλον, το teflon αλλά και το τεχνητό καουτσούκ, όπου από αυτά κατασκευάζονται όλα τα πλαστικά αντικείμενα γύρω μας.

Τα πλαστικά συνέβαλλαν στην πρόοδο της ανθρωπότητας και στην ευημερία του ανθρώπου, αλλά η υπερκατανάλωσή τους δημιουργεί και προβλήματα. Λόγω της χημικής τους αδράνειας, παραμένουν αναλλοίωτα για πολλά χρόνια στον αέρα ή στη θάλασσα, συσσωρεύονται και ρυπαίνουν το περιβάλλον. Γι' αυτό τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί η χρήση των μη πλαστικών συσκευασιών και η ανακύκλωση των πλαστικών.