Για τον εντοπισμό της παρουσίας ενός οξέος σε ένα διάλυμα χωρίς να χρειάζεται να τα δοκιμάσει κάποιος για να δει αν έχουν όξινη γεύση χρησιμοποιούνται ορισμένες χρωστικές ουσίες που ονομάζονται δείκτες. Οι ουσίες αυτές, επιτρέπουν τον ακίνδυνο έλεγχο της οξύτητας μια ένωσης. Οι δείκτες είναι συνήθως εκχυλίσματα φυτών. Το όνομα και η χρησιμότητα τους προέρχεται από την ιδιότητα τους να αλλάζουν χρώμα όταν βρίσκονται παρουσία ενός οξέος. 

Δείκτες υπάρχουν σε καθημερινές ουσίες όπως το τσάι, το κόκκινο λάχανο, τα παντζάρια καθώς και σε άλλα φυτά. Όταν προστεθεί στο τσάι λεμόνι (κιτρικό οξύ), τότε αυτό αλλάζει χρώμα. Το τσάι γίνεται πιο ανοιχτόχρωμο. Γενικά δυο - τρεις σταγόνες δείκτη σε ένα όξινο διάλυμα είναι αρκετές ώστε να του προσδώσουν κάποιο χαρακτηριστικό χρώμα.

Στο εργαστήριο οι συνηθέστερα χρησιμοποιούμενοι δείκτες είναι το βάμμα ηλιοτροπίου, η ηλιανθίνη, το μπλε της βρωμοθυμόλης και η φαινολοφθαλεΐνη. Για παράδειγμα, ο δείκτης ηλιανθίνη (ή πορτοκαλί του μεθυλίου - Methyl Orange) που είναι κίτρινος στο νερό, θα χρωματίσει το όξινο διάλυμα κόκκινο διότι παρουσία οξέος ο δείκτης ηλιανθίνη είναι κόκκινος.