Τα περισσότερα άλατα των αλογόνων είναι συνήθως ευδιάλυτα στο νερό. Πιο κοινό παράδειγμα αποτελεί το χλωριούχο νάτριο (NaCl) ή αλλιώς το κοινό μαγειρικό αλάτι που εκτός από τα φαγητά υπάρχει άφθονο μέσα στο θαλασσινό νερό. 

Όμως τα άλατα τους με τα ιόντα του Αργύρου (Ag⁺), του Μολύβδου (Pb²⁺), του Χαλκού (Cu⁺), του Θαλλίου (Tl⁺) και του δισθενούς Υδραργύρου (Hg₂²⁺) δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Τα άλατα του μονοσθενούς Υδραργύρου αντίθετα είναι ευδιάλυτα στο νερό. 

Ο βρωμιούχος υδράργυρος (HgBr₂) έχει μικρή διαλυτότητα στο νερό ενώ τα αλογονούχα άλατα του Μολύβδου είναι διαλυτά μόνο σε ζεστό νερό. Τα άλατα των υπόλοιπων από τα παραπάνω μέταλλα με τα αλογόνα είναι δυσδιάλυτα τόσο στο νερό όσο και σε διαλύματα οξέων. 

Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί εύκολα όταν σε διαλύματα αλάτων αλογόνων, προσθέσουμε ένα διαλυτό άλας αργύρου, όπως τον νιτρικό άργυρο (AgNO₃) οπότε προκύπτουν τα αντίστοιχα δυσδιάλυτα αλογονούχα άλατα του αργύρου. Σχηματίζεται λευκός χλωριούχος άργυρος (AgCl) αν το διάλυμα περιέχει Χλώριο, υποκίτρινος βρωμιούχος άργυρος (AgBr) αν περιέχει Βρώμιο ή ανοιχτός κίτρινος ιωδιούχος άργυρος (AgI) αν περιέχει Ιώδιο. Τα τρία αυτά άλατα είναι στερεά, θολώνουν το διάλυμα και σταδιακά καθιζάνουν στον πάτο του δοχείο που περιέχει το διάλυμα.