Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Charles Swaat υπηρετούσε στο Τόκιο. Για τα επόμενα 20 χρόνια εισήχθε πολλές φορές στο νοσοκομείο σε κατάσταση βαριάς μέθης χωρίς να έχει πιει σταγόνα αλκοολούχου ποτό. Το συκώτι του καταστράφηκε.

Το 1964 έμαθε για έναν Ιάπωνα που είχε παλαιότερα τα ίδια συμπτώματα και είχε θεραπευτεί.

Μετά από 25 χρόνια οι παθολόγοι διέγνωσαν ότι η "ασθένειά" των δύο ανδρών ήταν κοινή. Στο γαστρεντερικό σωλήνα τους υπήρχε ένας μεταλλαγμένος κλώνος του ζυμομύκητα Candida albicans, o οποίος παρήγαγε ένζυμα που συνέθεταν οινόπνευμα από τους υδατάνθρακες που προσλάμβαναν από τροφές όπως τα μακαρόνια.

Μετά από μια μακρά θεραπεία με αντιβιοτικά, το 1975 όλα τα κύτταρα του μύκητα στο έντερο του Charles καταστράφηκαν και η ζωή του έγινε πάλι φυσιολογική.