Θεωρίες περι οξέων πριν από τον Arrhenius

Τι πίστευαν οι χημικοί για τα οξέα και τις ιδιότητες τους πριν από τη θεωρία του Arrhenius

Τι πίστευαν οι χημικοί για τα οξέα και τις ιδιότητες τους πριν από τη θεωρία του Arrhenius;
Θεωρίες περι οξέων πριν από τον Arrhenius
1661	To 1661 o Robert Boyle χαρακτήριζε τα οξέα ως τις ενώσεις που έχουν ξινή γεύση, είναι διαβρωτικές, μεταβάλλουν το χρώμα του litmus, μιας φυσικής χρωστικής που παραλαμβάνονταν από λειχήνες, από μπλέ σε κόκκινο και γίνονται λιγότερο όξινα όταν επιδρούν με αλκάλια.	Robert Boyle
1772	Το 1772-73 ο Antoine Lavoisier εκτελούσε πειράματα στα οποία ο φωσφόρος και το θείο όταν καίγονταν ενώνονταν με ένα συστατικό του αέρα (το οξυγόνο) και προέκυπταν ενώσεις οι οποίες όταν διαλυόντουσαν στο νερό έδιναν οξέα. Ο Lavoisier το 1777 κατέληξε ότι όλα τα οξέα περιέχουν οξυγόνο. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που ονόμασε το στοιχείο αυτό από τις ελληνικές λέξεις "οξύς" (ξινός) και "γεννώ". Δηλαδή"οξυγόνο" σημαίνει "αυτό που γεννά οξέα".	Antoine Lavoisier
1772	Το 1772 ο Joseph Priestly ανακάλυψε το αέριο υδροχλωρικό οξύ, που προέκυπτε από την επίδραση πυκνού θειικού οξέος σε μαγειρικό αλάτι. Η διάλυσή του αερίου στο νερό έδινε διαλύματα με όλες τις χαρακτηριστικές ιδιότητες των οξέων. Το ονόμασε μάλιστα "μουριακό οξύ", από τη λατινική λέξη "muria" που σημαίνει αλατόνερο (σαλαμούρα). Το 1779 ο Lavoisier υποστήριζε ότι το μουριακό οξύ περιέχει οξυγόνο.	Joseph Priestly
1811	Ο πρώτος που αμφισβήτησε τις απόψεις του Lavoisier ήταν ο Humphry Davy το 1811 που έδειξε ότι το υδροχλωρικό οξύ δεν περιέχει οξυγόνο. Ήδη από το 1910 έγραφε: "Τα πειράματά μου, τα οποία έχω επαναλάβει πολλές φορές, με αναγκάζουν να αμφιβάλω αν το μουριακό οξύ περιέχει οξυγόνο".	Humphry Davy
1838	Το 1838 ο Justus Liebig πρότεινε ότι τα οξέα περιέχουν ένα ή περισσότερα άτομα υδρογόνου, τα οποία μπορούν να αντικατασταθούν από άτομα μετάλλων και να προκύψουν ενώσεις οι οποίες δεν είναι οξέα.	Justus Liebig
1884	Ο Svante Arrhenius πρότεινε ότι Οξύ είναι κάθε χημική ένωση που όταν διαλύεται στο νερό ελευθερώνει κατιόντα υδρογόνου (Η⁺) στο διάλυμα.	Svante Arrhenius