Ορισμός των οξέων κατά Arrhenius
O Σουηδός χημικός, Svante Αrrhenius, βασιζόμενος τόσο σε δικά του πειραματικά δεδομένα, όσο και σε άλλων χημικών της εποχής του κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι τα μόρια των οξέων έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό είδος ατόμου, το υδρογόνο (Η). Με βάση αυτήν τη διαπίστωση και γνωρίζοντας ότι η διάλυση ορισμένων ενώσεων στο νερό έχει ως αποτέλεσμα τη διάσταση τους σε ιόντα ή αλλιώς τον ιοντισμό τους, ο Arrhenius πρότεινε ότι:
Οξύ είναι κάθε χημική ένωση που όταν διαλύεται στο νερό ελευθερώνει κατιόντα υδρογόνου (Η+) στο διάλυμα.
Υποστήριξε ακόμα ότι όσο περισσότερα είναι τα κατιόντα υδρογόνου (Η+) στο διάλυμα, τόσο πιο όξινο είναι. Στην ύπαρξη των κατιόντων (H+) οφείλονται οι κοινές ιδιότητες των οξέων.
Αυτά είναι κάποια παραδείγματα διάστασης των οξέων κατά τη διάλυση τους στο νερό:
Υδροχλωρικό οξύ:
HCl(aq) → H+(aq) + Cl-(aq)
Νιτρικό οξύ:
HNO3(aq) → H+(aq) + NO3-(aq)
Οξικό οξύ:
CH3COOH(aq) ⇆ H+(aq) + CH3COO-(aq)
