Καθώς η κατανάλωσή των βάσεων είναι επικίνδυνη για την υγεία, δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε μια ουσία για να διαπιστωθεί αν έχει βασικό ή αλκαλικό χαρακτήρα. Στην περίπτωση αυτή είναι πολύ σημαντική η ιδιότητα των δεικτών να αλλάζουν χρώμα παρουσία βάσεων, όπως συμβαίνει και με τα οξέα. 

Όταν σε ένα διάλυμα βάσης προστεθούν 2-3 σταγόνες ενός δείκτη τότε παρατηρείται αλλαγή στο χρώμα του. Το χρώμα που παίρνει κάθε δείκτης σε ένα βασικό διάλυμα είναι ορισμένο και συνήθως διαφορετικό από αυτό που εμφανίζει ο ίδιος δείκτης σε ένα όξινο διάλυμα. 

Πιο συγκεκριμένα, η φαινολοφθαλεΐνη από άχρωμη γίνεται κόκκινη. Αντίστοιχα, η ηλιανθίνη παραμένει κίτρινη ενώ σε όξινα διαλύματα γίνεται κόκκινη. Το μπλε της βρωμοθυμόλης σε βασικό διάλυμα, από μενεξεδί (ιώδες) γίνεται μπλε ενώ στα οξέα είναι κίτρινο ή πορτοκάλι. Αντίστοιχα, σε ένα ουδέτερο διάλυμα είναι πράσινο.