Όλα σχεδόν τα στοιχεία αντιδρούν με το οξυγόνο σχηματίζοντας χημικές ενώσεις, οι οποίες ονομάζονται οξείδια. Οι αντιδράσεις αυτές ανήκουν σε μια κατηγορία χημικών αντιδράσεων, τις οξειδώσεις ενώ λέμε ότι τα στοιχεία οξειδώνονται. Γνωστή είναι η οξείδωση του σιδήρου, που περιγράφεται με την εξής εξίσωση:

Τα περισσότερα οξείδια αμετάλλων βρίσκονται στην αέρια φάση, ενώ τα οξείδια των μετάλλων βρίσκονται στη στερεή φάση. Πρακτικά, στην καθημερινή μας ζωή τα οξείδια των μετάλλων τα αποκαλούμε, λανθασμένα, σκουριά. Η σκουριά είναι ένυδρο οξείδιο του σιδήρου Fe₂O₃xΗ₂Ο.

Οι οξειδώσεις που συνοδεύονται από εμφάνιση φλόγας και έκλυση θερμότητας όπως συμβαίνει στην περίπτωση των H₂, C, S και Mg, ονομάζονται καύσεις. Οι καύσεις του υδρογόνου και του μαγνησίου αποδίδονται με τις παρακάτω εξισώσεις:

Όλες οι καύσεις θεωρούνται αντιδράσεις εξώθερμες. Έτσι, χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας.

Τα καύσιμα είναι συνήθως μίγματα ουσιών. Ένα παραδοσιακό καύσιμο είναι το κάρβουνο που αποτελείται κυρίως από άνθρακα. Από την καύση του παράγεται διοξείδιο του άνθρακα (CO₂):

Άλλο ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο καύσιμο είναι το φυσικό αέριο. Το φυσικό αέριο αποτελείται κυρίως από μεθάνιο, με την καύση του να αποδίδεται με την παρακάτω εξίσωση: