Η πρώτη απόσταξη ίσως να πραγματοποιήθηκε στην Μινωική Κρήτη, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Κρήτες από τότε εκτός από κρασί και νερόμελο, έπιναν και ρακί (τσικουδιά). Η πρώτη αναφορά σε απόσταξη οφείλεται στον Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), ο οποίος περιγράφει την εξάτμιση του θαλασσινού νερού, για τη μετατροπή του σε πόσιμο.

Η διαδικασία της απόσταξης αποδίδεται, μάλλον, στην Υπατία, την πιο αξιόλογη γυναίκα επιστήμονα της αρχαιότητας (μαθηματικό, και φιλόσοφο) που έζησε στην Αλεξάνδρεια από το 364 ως το 416 μ.Χ. Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Θεωρήθηκε μάγισσα λόγω της ενασχόλησής της με αρχαίες επιστήμες και διαμελίστηκε από το φανατισμένο χριστιανικό όχλο επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Κυρίλλου.

Η πρώτη αποστακτική συσκευή που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο "άμβιξ" ή "άμβυξ", ένα γυάλινο ή χάλκινο δοχείο, που συναντάμε για πρώτη φορά στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια. Ήταν ένα όργανο που με απλή θέρμανση, επέτρεπε το διαχωρισμό των μιγμάτων στα συστατικά τους.

Στους Άραβες αλχημιστές μετονομάστηκε σε alambic, λέξη σύνθετη από το αραβικό άρθρο al και την ελληνική άμβιξ (δοχείο). Οι Ρωμαίοι και οι Αλεξανδρινοί απέσταζαν τη ρητίνη από κορμούς πεύκων και συμπύκνωσαν το τερεβινθέλαιο, που εξατμιζόταν. Στις διεργασίες αυτές χρησιμοποιούσαν βραχίονες συμπυκνώσεως (έξω από το δοχείο βρασμού), οι οποίοι ψύχονταν με ατμοσφαιρικό αέρα και επέτρεπαν τη διαφυγή των πιο πτητικών συστατικών. Οι Άραβες φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά βραχίονες συμπυκνώσεως, που ψύχονταν με νερό. Με αυτήν τη μέθοδο απέσταζαν χυμούς από φυτά και ανακάλυψαν διάφορα βασικά φυτικά έλαια που χρησιμοποιούνταν σαν αρώματα.

Ακόμα και η παρασκευή αλκοολούχων ποτών με απόσταξη έχει αρχίσει από την αρχαιότητα. Στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η συσκευή της αποστάξεως ονομάστηκε "λαμπίκος". Ο Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός γράφει το 1818 μ.Χ. για τον άμβυκα: «'Αμπιξ ή Λαμπίκος» «Τούτο είναι εν όργανον χάλκινον, δια του οποίου λαμπικαρίζομεν διαφόρους ύλας, και τας μεταβάλλομεν εις ροώδη ή αεριώδη πνεύματα. Διαφόρως κατασκευάζονται αυτοί οι λαμπίκοι. Όσοι λαμπίκοι έχουσι μακρύν λαιμόν χρησιμεύουσιν εις το να λαμπικαρίζωμεν πλέον λεπτάς ύλας, και να τας μεταβάλλομεν εις πλέον οξέα πνεύματα.»

Τέλος, το 1495 ο Τζ. Κόρ παρασκευάζει με απόσταξη το πρώτο ουίσκι, στην Σκοτία!