Τα πρώτα αερόστατα για να αιωρηθούν ήταν γεμάτα με αέρα ο οποίος θερμαίνονταν από τη βάση τους. Η θέρμανση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ο αέρας να διαστέλλεται, η πυκνότητά του να μειώνεται και κατά συνέπεια ο αέρας των αερόστατων να γίνεται ελαφρύτερος από τον περιβαλλοντικό αέρα.

Αργότερα, όταν ήλθε η εποχή των τεράστιων αυτοκινούμενων αερόστατων ως μέσο πληρώσεως χρησιμοποιούνταν το υδρογόνο, αφού αυτό έχει την ιδιότητα να είναι ελαφρύτερο του αέρα. Η ναυαρχίδα της νέας αυτής εποχής των αερόπλοιων ήταν το πολυτελέστατο Hindenburg. Με μήκος πάνω από 250 μέτρα, μόλις ένα χρόνο από την κατασκευή του είχε εκτελέσει 36 υπερατλαντικές πτήσεις.

Δυστυχώς, στις 6 Μαΐου 1937 το Hindenburg είχε άδοξο τέλος. Ενώ προετοιμάζονταν για προσγείωση κοντά στο New Jersey των Η.Π.Α., εξερράγη και τυλίχθηκε στις φλόγες με αποτέλεσμα 37 από τους 96 επιβάτες να βρουν φρικτό θάνατο και πολλοί να τραυματιστούν. Το τραγικό αυτό γεγονός είχε ως αίτιο μια απλή χημική αντίδραση, την οξείδωση ή καύση του υδρογόνου, η οποία είναι μια αντίδραση ταχύτατη και ισχυρά εξώθερμη. 

Πώς συνέβη το ατύχημα αυτό όμως; Πολλοί πιστεύουν ότι προσέκρουσε σε ηλεκτρικά καλώδια και προκλήθηκε σπινθήρας, ενώ άλλοι θεωρούν πιθανή την περίπτωση να έπεσε κάποιος κεραυνός.