Οι βάσεις αποτελούν μία μεγάλη κατηγορία ενώσεων. Μαζί με τα οξέα και τα άλατα χαρακτηρίζονται ως ηλεκτρολύτες και άγουν το ηλεκτρικό ρεύμα στα υδατικά τους διαλύματα. Ο Σουηδός Arrhenius το 1887 διατύπωσε την θεωρία της ηλεκτρολυτικής διάστασης και όρισε ως βάσεις τις ενώσεις, τις οποίες όταν διαλυθούν στο νερό και εξαιτίας της διάστασης τους, αποδίδουν στο διάλυμα ΟΗ^-. Ταξινομούνται σε ισχυρές και σε ασθενείς, ανάλογα αν διίστανται πλήρως ή μερικώς αντίστοιχα. Διακρίνονται επίσης σε μονοπρωτικές και σε πολυπρωτικές, ανάλογα αν αποδίδουν ένα ή περισσότερα από ένα ΟΗ- στο υδατικό τους διάλυμα αντίστοιχα. Οι ανόργανες βάσεις έχουν γενικό τύπο κατά Arrhenius Μ(ΟΗ)_Χ, όπου το Μ αντιπροσωπεύει μέταλλο, ενώ το x αντιπροσωπεύει τον αριθμό οξείδωσης του Μ (μετάλλου).